Deklaracja Praw Drzewa -niemożliwe staje się możliwe

Na kolokwium w Zgromadzeniu Narodowym 5 kwietnia 2019 w Paryżu została podana do publicznej wiadomości Deklaracja Praw Drzewa. Ta zdumiewająca proklamacja może najbardziej skrajnią odpowiedzią na tak zwany szowinizm gatunkowy, wykraczając daleko poza żądania obrońców przyrody.

Sympozjum pod hasłem “Drzewa godne uwagi” zostało zorganizowane przez członka Zgromadzenia Narodowego i byłą minister Delphine Batho, przewodniczącą od września ubiegłego roku francuskiej partii politycznej, zajmującej się ochroną środowiska – Génération écologie.

Była minister środowiska Delphine Balto stwierdziła przy tej okazji – „naszym celem jest uznanie przez Zgromadzenie Narodowe drzew za istoty obdarzone czuciem”.
Poniżej przedstawiamy cały tekst deklaracji:

Art. 1
Drzewo jest nieruchomą istotą żywą, która w porównywalnych proporcjach zajmuje dwa różne środowiska, atmosferę i glebę. W glebie rozwijają się korzenie, które czerpią wodę i minerały.
W atmosferze rośnie korona, która czerpie dwutlenek węgla i energię słoneczną. Drzewo odgrywa zasadniczą rolę w równowadze ekologicznej planety.
Art 2
Drzewo, żywa istota wrażliwa na zmiany w środowisku, musi być szanowane jako takie i nie może być sprowadzone do roli do przedmiotu. Ma prawo do przestrzeni powietrznej i podziemnej, której potrzebuje, aby osiągnąć pełny wzrost i wymiar dorosły. W tych warunkach drzewo ma prawo do poszanowania swej integralności fizycznej, w powietrzu (gałęzie, pień, liście) i pod ziemią (korzenie).
Degradacja tych organów poważnie je osłabia, podobnie jak stosowanie pestycydów i innych substancji toksycznych.
Art. 3
Drzewo jest żywym organizmem, którego średnia długość życia znacznie przekracza długość życia istoty ludzkiej. Musi być szanowany przez całe jego życie, z prawem do swobodnego rozwoju i rozmnażania, od narodzin do naturalnej śmierci, niezależnie od tego, czy jest to drzewo miejskie czy wiejskie. Drzewo musi być traktowane jako przedmiot prawa, w tym wobec zasad dotyczących ludzkiej własności.
Art. 4

Niektóre drzewa, uważane za godne uwagi ze względu na ich wiek, wygląd lub historię, zasługują na dodatkową troskę. Uznane za wspólne dziedzictwo biokulturowe, osiągają wyższy status, zobowiązując człowieka do ich ochrony jako “pomników przyrody”. Mogą one zostać wpisane do obszaru ochrony dziedzictwa krajobrazowego, korzystając w ten sposób ze wzmocnionej ochrony z powodów estetycznych, historycznych lub kulturowych.
Art.5
By zaspokoić ludzkie potrzeby wiele drzew się sadzi i eksploatuje nie przestrzegając siłą rzeczy w/w kryteriów. Ale metody pozyskiwania drzew leśnych lub wiejskich muszą uwzględniać cykl życia drzew, ich naturalne zdolności odnowy, równowagę ekologiczną i bioróżnorodność.

Uczestnicy sympozjum chcieli uregulować kwestie zarządzania zabytkowymi drzewami, które komponują się zarówno w miejski jak i pozamiejski krajobraz. Generalnym założeniem zgromadzenia była praca na rzecz środowiska oraz ochrona drzew przed wyrębem z pobudek użytkowych lub handlowych.
Od 2000 roku setki drzew we Francji otrzymały etykietę “niezwykłe drzewo”, brano pod uwagę ich unikalność, wiek, wielkość i wygląd – wszystkie one nadal stoją. Należą do nich między innymi: Szarańcza rosnąca przy katedrze Notre-Dame w Paryżu, posadzona w 1601 roku, dąb w Bretanii, który ma podobno około 1600 lat oraz kwitnące drzewo oliwne na Korsyce, które ma około 2000 lat.